UTANIRIM YA RAHMAN...

Utanırım ya Rahman senin aşkın ile açan ve hoş kokular veren bir gül olamadım. Bir güneş 

olup doğamadım bir rüzgar olup esemedim; bütün mahlukat sana itaat ederken, aşk ile 

dönerken Yunus misali...

Utanırım ya Rahman gaflet uykularımdan utanırım. Sabahlara kadar sana secde eden bir 

Ebubekir bir Ömer bir Osman olamadım. Onlar gibi Rasule aşık olamadım onunlayken bile 

hasret kalamadım...

Utanırım ya Rahman eshabı guzinin tövbesinden utanırım. Uzeyr olup harama baktım diye 

vuramadım kendimi dağlara ağlaya ağlaya AFFET YA RABBİ diyemedim

Utanırım Ya Rahman mümin din kardeşlerim zulüm altındayken gidip Ali olamadım. Ömer 

gibi hanımını çocuklarını yetim öksüz bırakmak isteyen gelsin diyemedim...

Utanırım Ya Rahman korkamadım yatağa girip uyumaktan Seddad Bin Evs olamadım 

yataktan kalkıp sabaha kadar secde edemedim.

Ya Rahman ne güzel kulların var ben onlardan olamadım. Simdi ağlıyorum sessizce. Sanki 

oturduğum yerde ölümümü bekliyorum. Yok misali yaşıyorum.

Şehadettir arzuhalım nasib edermisin Ya Rahman. Cennette cemalinle şereflendirir misin

 bizi? " RAHMETİM GAZABIMDAN ÜSTÜNDÜR" buyurmuşsun. Rahmetinle muamele eyle

 bizlere, biz aciz kullarınız. Öylesine bir ölüm nasip eyleki Azrail (as) geldiğinde hoş gelsin ve 

geldiğinde o görevini yerine getirmeden sen bizlerden razı ol..

AMİN...